De laatste loodjes

Wat is de tijd omgevlogen, over een maand zit ik alweer een week in Nederland. Ik kan me nog herinneren dat ik 25 oktober met knikkende knieën uit het vliegtuig stapte, zenuwachtig voor alles wat ik zou gaan beleven. Nu ben ik bijna aan het einde en als ik terugkijk, dan denk ik wooooow. Wat heb ik een boel meegemaakt. Ik ben benieuwd hoe het in Nederland zal gaan, want volgens mij ben ik ook wel anders geworden. Bijvoorbeeld mijn schoenen obsessie, hier heb ik 6 maand op teva’s gelopen en ik vond het heerlijk! Thuis staat mijn hele kast vol met schoenen, volgens mij weet ik straks echt niet meer hoe ik daarmee om moet gaan ;) Ik weet een ding heel erg zeker, maar dat weet ik eigenlijk al sinds mijn eerste dag hier. Dit ga ik zeker nog een keertje doen! Gambia voelt voor mij als thuis, de eenvoud van het leven hier, het primitieve.. Het past zo goed bij mij, ik mis mijn tv niet en de wasmachine nog minder. De mensen die ik door de maanden heen ontmoet heb hebben een plekje in mijn hart, zoals bijvoorbeeld Maimouna en Bakary. Maimouna staat zodra ik ziek ben voor de deur & laatst kocht zij van haar laatste geld luiers voor een moeder die het op dat moment nog minder had dan zij. En dan hebben we Bakary mijn Gambiaanse opa (ook al heeft hij de leeftijd van papa) de hele dag loopt hij te donderjagen en te ouwehoeren. We hebben de afspraak dat hij me voortaan ’s nachts ophaalt als er een bevalling is  Vanmiddag moet ik opzoek naar zijn compound, want er is een bruiloft en ik mag niet verzaken, dan heb ik morgen namelijk een probleem. Oja nog een heel goed ding van Gambia, ik heb hier geleerd om niet op mijn nagels te bijten! In plaats van afgekloven stompjes heb ik nu mooie lange nagels. Hoe het kan geen idee, maar in Nederland probeerde ik het al jaren te stoppen zonder succes.
Lag ik dinsdagnacht heerlijk te slapen, ging mijn telefoon.. In eerste instantie drukte ik hem natuurlijk weg, maar even later dacht ik mmmh dit klopt niet.. Snel pakte ik mijn telefoon weer en belde het nummer terug, Maimouna. Ze hadden woord gehouden, een bevalling. Met de slaap in mijn ogen en zonder mijn haar te kammen ben ik naar school gegaan. Daar waren Antonia en Bakary ook al, Antonia liep wat te chagrijnen, want ze was bang dat het loos alarm zou zijn. Toen de zwangere dame binnenkwam was het eerste wat Antonia dan ook zei, ik hoop niet dat je mijn nachtrust voor niets verstoord. Helaas bleek dit wel degelijk het geval, Antonia heeft de vrouw terug naar huis gestuurd. De pijn die de vrouw had was vanwege het draaien van de baby, ze is pas 7 maand en twee week zwanger, dus dat duurt nog wel even. Allemaal uit bed voor niets, na een uur lag ik dus weer in mijn warme bedje. Mijn eerste bevalling laat dus nog even op zich wachten, haha. Woensdag zoals elke woensdag op bezoek bij Second Home, Bakary (die van second home) had geen oog voor mij, want toen hij Sandra mijn buurvrouw zag was hij op slag verliefd. In plaats van mij te knuffelen rende hij op Sandra af. Gelukkig was zijn broertje Ebrima in een goede bui en kreeg ik mijn portie knuffels ruimschoots. Ebrima en ik hebben volgens Veronique, de nanny, een haat liefde verhouding. Maar die komt volledig van zijn kant hoor, ik vind Ebrima altijd leuk. Maar Ebrima is soms gewoon gigantisch chagrijnig, stiekem vind ik dat alleen maar heel erg grappig en ik jaag hem dan het liefst nog verder op de kast. Toen Sandra en ik terug naar huis wilden was Louie het daar natuurlijk niet mee eens, maar met de belofte dat ik snel terug zou komen konden wij toch op huis aan. Donderdag hebben Marloes en ik met de allerkleinsten waterverven gedaan. Paul bedacht dat waterverven veel leuker is met je handen en daarna kwam hij erachter dat het ook heel leuk is om het op mijn gezicht te smeren. Dit heb ik natuurlijk terug gedaan, dus uiteindelijk waren we beiden geschminkt. Daarna was het tijd om onze gezichten te wassen, Paul kwam er goed vanaf. Maar ik.. Mijn haar, mijn shirt en mijn broek, alles was kleddertje nat. Dankjewel Paul voor een onvergetelijke ervaring. Vrijdag was het weer tijd voor Nederlandse les, Marloes en ik geven Nederlandse les aan een jongen hier. Drie keer in de week 1.5 uur, die lessen zijn best vermakelijk. Zo stelt hij zich bijvoorbeeld voor als ‘lul de behanger’. Na de les hebben we lekker aan het strand gelegen. Voor Marloes was dit haar laatste week op school, 7 april vliegt zij terug naar Nederland. Deze week zal ik dus alleen aan het werk zijn op school en volgende week (als mama tenminste beter is) samen met mams. Daarna nog een weekje vakantie en dan is het ook voor mij voorbij, nouja voorbij.. Zoals ik al zei is de kans enorm dat ik het nog een keertje ga doen.
Op 26 april sta ik in Assen op de Koningsmarkt met armbandjes, sleutelhangers en houtsnijwerk van hier. Het geld wat ik ermee verdien zal ik opsturen naar de mensen van wie ik de spullen gekregen heb, zodat zij ook een beetje kunnen leven in het regenseizoen.
Ook ben ik opzoek naar werk! Het maakt me helemaal niet uit wat, ik ben afgestudeerd orthopedagoog, dus iets in die richting zou super zijn. Maar een kledingwinkel, restaurant, schoonmaak, iets met ouderen.. Alles is prima als ik maar veel uren kan maken. Mocht je dus iets weten, ik hoor het graag! Een tijdelijke vacature zou prima zijn, als het maar iets is ;) Zoals jullie weten ben ik erg slecht in stilzitten, dus dat wil ik zo min mogelijk :D