De laatste loodjes
Door: Aletta
Blijf op de hoogte en volg Aletta
30 Maart 2014 | Gambia, Kololi
Lag ik dinsdagnacht heerlijk te slapen, ging mijn telefoon.. In eerste instantie drukte ik hem natuurlijk weg, maar even later dacht ik mmmh dit klopt niet.. Snel pakte ik mijn telefoon weer en belde het nummer terug, Maimouna. Ze hadden woord gehouden, een bevalling. Met de slaap in mijn ogen en zonder mijn haar te kammen ben ik naar school gegaan. Daar waren Antonia en Bakary ook al, Antonia liep wat te chagrijnen, want ze was bang dat het loos alarm zou zijn. Toen de zwangere dame binnenkwam was het eerste wat Antonia dan ook zei, ik hoop niet dat je mijn nachtrust voor niets verstoord. Helaas bleek dit wel degelijk het geval, Antonia heeft de vrouw terug naar huis gestuurd. De pijn die de vrouw had was vanwege het draaien van de baby, ze is pas 7 maand en twee week zwanger, dus dat duurt nog wel even. Allemaal uit bed voor niets, na een uur lag ik dus weer in mijn warme bedje. Mijn eerste bevalling laat dus nog even op zich wachten, haha. Woensdag zoals elke woensdag op bezoek bij Second Home, Bakary (die van second home) had geen oog voor mij, want toen hij Sandra mijn buurvrouw zag was hij op slag verliefd. In plaats van mij te knuffelen rende hij op Sandra af. Gelukkig was zijn broertje Ebrima in een goede bui en kreeg ik mijn portie knuffels ruimschoots. Ebrima en ik hebben volgens Veronique, de nanny, een haat liefde verhouding. Maar die komt volledig van zijn kant hoor, ik vind Ebrima altijd leuk. Maar Ebrima is soms gewoon gigantisch chagrijnig, stiekem vind ik dat alleen maar heel erg grappig en ik jaag hem dan het liefst nog verder op de kast. Toen Sandra en ik terug naar huis wilden was Louie het daar natuurlijk niet mee eens, maar met de belofte dat ik snel terug zou komen konden wij toch op huis aan. Donderdag hebben Marloes en ik met de allerkleinsten waterverven gedaan. Paul bedacht dat waterverven veel leuker is met je handen en daarna kwam hij erachter dat het ook heel leuk is om het op mijn gezicht te smeren. Dit heb ik natuurlijk terug gedaan, dus uiteindelijk waren we beiden geschminkt. Daarna was het tijd om onze gezichten te wassen, Paul kwam er goed vanaf. Maar ik.. Mijn haar, mijn shirt en mijn broek, alles was kleddertje nat. Dankjewel Paul voor een onvergetelijke ervaring. Vrijdag was het weer tijd voor Nederlandse les, Marloes en ik geven Nederlandse les aan een jongen hier. Drie keer in de week 1.5 uur, die lessen zijn best vermakelijk. Zo stelt hij zich bijvoorbeeld voor als ‘lul de behanger’. Na de les hebben we lekker aan het strand gelegen. Voor Marloes was dit haar laatste week op school, 7 april vliegt zij terug naar Nederland. Deze week zal ik dus alleen aan het werk zijn op school en volgende week (als mama tenminste beter is) samen met mams. Daarna nog een weekje vakantie en dan is het ook voor mij voorbij, nouja voorbij.. Zoals ik al zei is de kans enorm dat ik het nog een keertje ga doen.
Op 26 april sta ik in Assen op de Koningsmarkt met armbandjes, sleutelhangers en houtsnijwerk van hier. Het geld wat ik ermee verdien zal ik opsturen naar de mensen van wie ik de spullen gekregen heb, zodat zij ook een beetje kunnen leven in het regenseizoen.
Ook ben ik opzoek naar werk! Het maakt me helemaal niet uit wat, ik ben afgestudeerd orthopedagoog, dus iets in die richting zou super zijn. Maar een kledingwinkel, restaurant, schoonmaak, iets met ouderen.. Alles is prima als ik maar veel uren kan maken. Mocht je dus iets weten, ik hoor het graag! Een tijdelijke vacature zou prima zijn, als het maar iets is ;) Zoals jullie weten ben ik erg slecht in stilzitten, dus dat wil ik zo min mogelijk :D
-
30 Maart 2014 - 16:26
Didy En Jan.:
Potjandorie, dus nog geen bevalling meegemaakt!!!Hadden zo gehoopt dat jij dat ook nog ging meemaken.
Ja het zijn inderdaad schatten, Maimuna en Bakary, staan altijd voor je klaar. En met ,, opa" kun je echt veel plezier hebben.
Het is nu dus aftellen geblazen en je denkt dat je straks wanneer je weer terug bent in Nederland anders zult zijn. Maar nee hoor jij bent en blijft Aletta, alleen leef je hier in een andere wereld en zul je anders tegen de dingen aankijken. Maar zoals we al gezegd hebben je hebt echt alles meegemaakt daar. Dit kan niet iedereen zeggen.
En wij denken ook zeker te weten dat jij terug gaat naar Gambia.
EN WEET DAT JE ZO WELKOM BENT OP ONS PROJECT!
Ze zullen jou daar gaan missen, net zoals Marloes. Het plezier dat jullie hen daar gaven, niet alleen aan de kinderen maar ook aan de ouderen, is met geen pen te beschrijven.
Ook wij hebben enorm van jou genoten daar, vooral Jan. Jullie tweetjes zijn zo aan elkaar gewaagd!!!!
Hopen dat ook jouw laatste weken net zo goed blijven gaan als de andere, blijf genieten.
By the way kom je wel ,, schoon" terug? Zonder verf, lijmresten enz!!!!
Dikke kus van Didy en Jan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley