Ziek, zwak maar gelukkig niet misselijk! - Reisverslag uit Kololi, Gambia van Aletta Roode - WaarBenJij.nu Ziek, zwak maar gelukkig niet misselijk! - Reisverslag uit Kololi, Gambia van Aletta Roode - WaarBenJij.nu

Ziek, zwak maar gelukkig niet misselijk!

Door: Aletta

Blijf op de hoogte en volg Aletta

10 Februari 2014 | Gambia, Kololi

Back to business. Papa, mama en Nick hadden de perfecte week uitgekozen qua temperatuur. Sinds deze week is het weer bloedje heet overdag en dat is echt weer even wennen, gelukkig zijn de avonden nog wel koel. Ik ben benieuwd voor hoelang nog.
Dinsdag begon het ‘gewone’ leven weer voor mij, om half 9 stond ik fris en fruitig op het schoolplein. Nouja fris en fruitig mag je wel weglaten. Ik had een enorme loopneus en hoe langer ik buiten was, des te meer mijn ogen begonnen te tranen. Het was niet bepaald een lekker gezicht. Maarja ook in Gambia schijn je hooikoorts te kunnen krijgen & natuurlijk heb ik dat mogen ondervinden. Op dit moment staan de mangobomen in bloei en gelukkig heb je die overal.. Het is om te janken! Haha, gelukkig heb ik nu een klein bergje medicijnen en gaat het weer de goede kant op.
Woensdag morgen werden Marloes en ik gevraagd les te geven aan de jongste kinderen. Vol goede moed zijn wij begonnen en dodelijk vermoeid kwamen wij om 1 uur de klas uit. Deze drie jarige ukkies spreken over het algemeen nog geen Engels, plassen en poepen graag in hun broek, houden niet van luisteren en als je ze probeert te laten tekenen, doen zij dat liever op de tafel of op elkaar. Kortom een meer dan groot succes! We hebben van alles met ze gedaan, dansen, tekenen, zingen, voorlezen, buiten spelen. Je zult het niet verwachten, maar deze dag behoort tot een van de leukste die we tot nu toe hebben gehad. Na dit intensieve ochtendje was het voor Marloes tijd om haar moeder op te halen, die samen met haar oom en nichtje een weekje op bezoek zijn. In die tijd heb ik maar even mijn ogen dichtgedaan ;) Om 17.00 werd ik verwacht in Senegambia om een drankje te doen, dus toen mijn wekker om 16.45 ging moest ik me nog haasten ook! Maarja normaal gesproken slaap ik niet overdag, dus het was maar goed dat ik de wekker had gezet.
Donderdag heb ik met de oudste kinderen kleuren op nummers gedaan, nou dat was nog best moeilijk. Nummer 1=Yellow, 2=Blue, 3=Red enzovoort. Bij de meeste kinderen ging het na een duidelijke uitleg prima, maar sommigen.. Ach ja ik heb het geprobeerd ;) Vrijdag was ik van plan hiermee verder te gaan, maarja vrijdag is niet mijn geluksdag in Gambia. Ook deze vrijdag begon ik ziek, blaasontsteking dit keer. Dat had ik nog niet eerder gehad hier, dus hoppa in een week tijd 2 nieuwe dingen. Mijn spaarkaart raakt al aardig vol kan ik jullie vertellen. De hele nacht heb ik lopen spoken en toen ik op school kwam kreeg ik de mededeling dat ik er niet uitzag, thanks. Dat idee had ik zelf ook al, met een voorraadje nieuwe pillen ben ik maar weer terug mijn bedje in gedoken en de rest van de dag ben ik er nauwelijks uitgekomen. De traditie van Marloes en mij is om op vrijdag uit eten te gaan, maar deze keer zag ik dat nog even niet zitten.
Zaterdagmorgen voelde ik mij gelukkig 100 keer beter en dat moest ook wel, want op school hadden we markt en daar kwam nog wel het een en ander bij kijken. Om kwart over 12 ging mijn telefoon, ETEN! Met een heerlijk vers gebakken broodje in mijn maag zijn we na het eten hard aan de slag gegaan. Ongeveer 25 dozen met kleding en schoenen moesten worden uitgepakt en worden verdeeld over de tafels die buiten stonden. Daarna begon het graaien, de docenten hadden eerste keus dus die konden lekker op hun gemakje alles bekijken. Om drie uur ging het hek open voor alle belangstellenden. Wat een heerlijke chaos, zo zie ik het bij ons met Koninginnedag niet eens! Iedereen stond te graaien en met armen vol kwamen ze bij Marie om te betalen. Om vijf uur waren we ongeveer uitverkocht, er is weer een mooi bedrag opgehaald waarvan weer nieuwe medicijnen worden gekocht.
Normaal gesproken mis ik helemaal niets van de spelen, hier kan ik er niets van zien.. Om eerlijk te zijn vind ik dat niet echt leuk, ik mis het kijken naar alle sporten enorm en dan vooral het schaatsen en snowboarden. Via verschillende kansloze apps probeer ik op de hoogte te blijven, maar makkelijk is het niet. Dus is er iemand die een goede, liefst Nederlands georiënteerde app heeft over de spelen, let me know!!


  • 10 Februari 2014 - 19:08

    Yvonne:

    Alet,

    Ik weet geen app. Maar als schaatsland zijn wij nog meer top dan normaal.
    Leuke blog weer en sterkte met je blaasontsteking, nu wel ophouden met al die "ziektes"

    Knuffel,

    Yvonne

  • 13 Februari 2014 - 09:50

    Ave:

    Hoi Aletta:)

    Nu ophouden met die zwakke dagen daar hoor!
    Ik weet geen goede App voor de Spelen. Snap dat je het kijken mist..
    Geniet maar lekker van het zonnetje daar! Je bent vast al net zo bruin als de locals ;)

    Liefs!

Tags: werk

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Aletta

Nu de studie orthopedagogiek afgerond is, is het tijd om mijn droom te verwezenlijken. Vanaf 25 oktober tot en met 21 april ben ik in Gambia om daar vrijwilligerswerk te doen voor twee projecten. Op het eerste project ga ik werken in een leefvoorziening voor kinderen met een beperking, hier woon ik tussen de kinderen. Daarna ga ik drie maanden aan het werk op een onderwijsproject voor kinderen van 3 tot en met 7, daarnaast heeft dit project een medische hulppost en kraamkliniek.

Actief sinds 23 Okt. 2013
Verslag gelezen: 484
Totaal aantal bezoekers 18561

Voorgaande reizen:

25 Oktober 2013 - 21 April 2014

Vrijwilligerswerk in Gambia

Landen bezocht: