Familie bezoek!

Aan alle leuke dingen komt een einde zeggen ze, dus ook aan mijn familie bezoek. Papa, mama en Nick zijn onderweg terug naar Nederland. Mijn tranen zijn inmiddels opgedroogd, maar mijn huis voelt toch wel heel leeg en stil. Ik had echt niet meegewild naar Nederland, want ik heb het hier gigantisch naar mijn zin. Maar om hun drie weg te zien gaan was niet echt leuk of makkelijk. Na zoveel maanden ben je eindelijk weer even samen en die week is omgevlogen.. Dat is natuurlijk een heel goed teken, we hebben allemaal meer dan genoten!
Vorige week maandag hoorde ik dat de vluchten vertraging hadden omdat de kerosine in Gambia op was, een van de jongens op het strand belde met het vliegveld en inderdaad anderhalf uur vertraging. Toen ik hoorde dat de andere vlucht van Nederland wel optijd was, zat het mij niet echt lekker.. Ik dacht volgens mij klopt dit niet, ik wil naar het vliegveld. Maarja, Gambia ;) Gelukkig had ik na een half uur mijn hulptroepen gemobiliseerd en konden we naar het vliegveld. Toen we aan kwamen rijden, zag ik ze al buiten staan. Ja ik kwam een uur te laat, een lekkere Gambiaanse binnenkomer. Na het knuffelen snel de auto in, wat maar net paste. Avatar was nauwelijks nog te zien onder alle koffers. Dinsdag zijn we begonnen met een rondrit door de omgeving, achterop de jeep zijn we heel wat dorpjes gepasseerd. De ochtend eindigden we in Tanje, het vissersdorp. Ja ja, zelfs papa heeft tussen de vis gelopen. Roodbruin kwamen we weer thuis, niet van de zon maar van het zand. Snel even douchen en op naar een echte Gambiaanse lunch, daarna was het tijd voor wat relax tijd aan het strand. ’s Avonds gaf Angie een bbq en hebben we dus heerlijke vis gegeten op het strand. Papa heeft nog net niet zijn bord erbij opgegeten! Nick vond het prachtig, het kampvuur, drummen, eten en natuurlijk dansen. Mama en Marloes sloten later aan, want die hadden een afspraak met een arts hier in Gambia. Helaas hebben ze meer gewacht dan werkelijk wat gezien, maar in April hebben ze hopelijk meer geluk. Woensdag zijn we op bezoek geweest bij de special school waar ik hiervoor heb gewerkt. Daarna weer lekker chillen op het strand, Nick aan het voetballen met Avatar, mama op het strandbed en papa & ik hebben een heel stuk gewandeld. Dat was misschien niet zo heel slim, want ik heb nog nooit een buik zo rood gezien als die van mijn vader later op de dag. Aan het eind van de middag zijn we naar Second Home gegaan om mijn verjaardag te vieren. Weken geleden had ik al tasjes gemaakt met spullen voor iedereen, dat kregen ze nu. Het was een groot feest, de kinderen waren zo gigantisch blij met hun nieuwe shirts, onderbroeken, broeken en nog veel meer. Binnen no time had elk kind zich gestoken in nieuwe kleding en stonden ze allemaal gek te doen. Zingend en dansend werd iedereen bedankt, dus bij deze mensen die spullen hebben gegeven! Veronique riep mij en ik moest me uitkleden.. Ik keek haar aan en vroeg pardon? Nee niets pardon, ik mocht alleen mijn ondergoed aanhouden. Nouja ok, dat moet dan maar. In de meidenslaapkamer stond ik in mijn charmante ondergoed en toen kreeg ik een hele gave jurk en bijpassende hoofddoek van Veronique. Ik was zo verbaasd, echt ik vond het geweldig! Voor ons stelt het misschien niet zoveel voor, maar ik weet waarvan zij rond moet komen… Rond een uurtje of 7 hebben wij de hyperactieve kinderen achter gelaten en zijn we lekker naar huis gegaan om nog even na te kletsen en een drankje te doen. Donderdagochtend werden wij om half 8 verwacht in Senegambia, ja dat is vakantie.. Mijn verjaardag begon dus lekker vroeg dit jaar en vond grotendeels wachtend plaats in Senegal. Na drie uur op de ferry gezeten te hebben kwamen we aan in Barra, waarna het nog een stukje rijden was naar de grens. Bij de grens had ik een erg vervelend gesprek, uiteindelijk mocht ik toch de grens over. Maar mijn humeur was al aardig naar de knoppen. In Fatala, het wildpark in Senegal begonnen we met een tochtje naar de leeuwen. Allemaal zijn we op de foto gekomen met een 18 maanden oude leeuw. Dat was wel echt een enorm bijzondere ervaring. In Emmen zie je ze van achter een groot hek, nu raakten we hem gewoon aan. Daarna begon het gigantisch lange wachten, er was iets mis met de auto’s in het park ofzo. Nouja dat zal, maar onze gids was niet van plan ons erover in te lichten. Uiteindelijk na 3 uur en wat woordenwisselingen konden we eindelijk het park in. Helaas waren we na een uur alweer terug, maar we mogen niet klagen. Giraffes, zebra’s, antilopen en zwijnen, we hebben van alles gezien. Ondertussen vielen we ongeveer om van de honger, want ons ontbijt was al om 7 uur ’s morgens en onze lunch kregen we door alle tegenslagen pas om 5 uur. Helaas was op dat moment de ferry ook al vertrokken, dus het werd wachten tot de laatste ferry kwam. Het geplande etentje met mijn vrienden werd dus een paar uur verschoven. Uiteindelijk waren we om half 10 thuis. Met deze touroperator zal ik nooit meer iets doen, maar ik heb wel de dieren gezien waarvoor ik kwam! Vrijdag hadden we bedacht te gaan shoppen, maar eerst wilden we naar het monkeypark. De vorige keer liep ik uren voor 10 apen, nu deed ik 10 stappen en zagen we overal apen. Nick had als eerste een aap op zijn nek zitten, ach ja herkenning (grapje Nick).. Ook papa had snel beet, maar mama en ik deden er iets langer over. Uiteindelijk hebben ook wij de apen op onze nek gehad. We hebben ervan genoten! Na anderhalf uur waren de pinda’s op en gingen we met lokaal transport richting serrakunda. Inmiddels liep papa met een enorm dikke voet, het wondje dat hij met volleybal had opgelopen was enorm gaan ontsteken. Maar ach dat deerde de pret niet, onderweg hebben we even wat inkt en ontsmettingsmiddel gekocht en hoppa papa kon weer verder. Op de serrakunda markt hebben we even gekeken naar de vlees en visafdeling, daarna was het tijd om naar de markt in Banjul te gaan voor het echte shoppen. Daar aangekomen waren papa en Nick volledig in hun element, samen met Avatar hebben ze overal op lopen afdingen. Om 6 uur waren mama en ik er flink zat van en papa zijn voet had inmiddels de omvang van zijn kuit, dus het was tijd om naar huis te gaan. Zaterdag was het weer vroeg opstaan, om 7 uur vertrokken we naar James island. Met Chart, Marloes en Avatar gingen we oppad. Dit keer niet met de ferry maar met een lokale boot. De boot lag een stuk in het water en ja hoe kom je daar zonder natte voeten? Op de nek van een loopjongen natuurlijk. Voor ik het wist stak een klein kereltje zijn hoofd tussen mijn benen en hees mij omhoog. Nou daar ging ik, richting de boot. Helaas ging het allemaal zo snel dat ik geen foto’s ervan heb. In de boot werden we flink op elkaar gepropt en na een uur wachten gingen we op tijd, nog een uur later moesten we het zelfde spelletje nog eens overdoen. Alleen dit keer was het complete chaos, alle passagiers hadden opeens haast om van de boot af te komen ofzo. Ik werd ongeveer het water in getrokken door de loopjongens & ik was blij dat papa achter me aan waggelde op het schommelende bootje. We zijn allemaal droog overgekomen, maar dat mag je best een wonder noemen. Daarna op naar James Island, veel stelt het niet meer voor. Maar het idee dat op dat eiland zoveel donkere mensen hebben vastgezeten in doodsangst. Nog ongeveer een derde is over van het eiland, maar de sfeer is bijzonder onaangenaam. Ook al is er weinig meer te zien, ik had het voor geen goud willen missen. Op de terugweg zijn we toch maar voor de ferry gegaan, dat zit toch iets makkelijker en die kwam net aan. Uiteindelijk waren we om 6 uur thuis, papa zijn voet leek meer op een olifantenpootje dus die hebben we aan de antibiotica gezet. Mama, Nick, Avatar en ik zijn nog wel uit eten geweest en wooooow wat hebben wij lekker gegeten! Daarna zijn Nick en Avatar nog op stap geweest, als ik ze geloven mag had Nick hele hordes vrouwen achter zich aan. Zondag hebben we lekker een relax dag gedaan, met zijn allen zijn we naar Paradise beach geweest waar we de hele dag heerlijk aan het strand hebben gelegen. Daarna nog even naar Domino’s en toen vonden wij het mooi geweest. Nick en Avatar zijn natuurlijk wel weer op stap geweest. Vanmorgen hebben ze de koffers gepakt en zijn we nog even bij de krokodillenpoel geweest. Mijn broertje vond het maar saai, achja het went snel. Als je een leeuw aait is een krokodil natuurlijk niets meer aan. Om half 2 kwam de taxi voor het vliegveld en om drie uur heb ik ze dan echt uitgezwaaid. Het is weer even wennen, maar gelukkig heb ik allemaal leuke lieve mensen om me heen die vandaag en hopelijk morgen ook heel lief voor mij zijn ;) Op dit moment luister ik heerlijk muziek, niet vanaf mijn ipod maar via boxjes, echt wat een verschil! Dit is meer dan heerlijk, wat had ik dat gemist zeg gewoon muziek luisteren! Als het goed is zijn papa, mama en Nick over twee uur weer op Nederlandse bodem..Papa, mama en Nick bedankt voor de meer dan fantastische week!