Afrika experience

In Afrika heb je beestjes, een heleboel beestjes.. En dat is helemaal prima, zolang ze niet in je bed zitten. Helaas dat geluk heb ik niet.. Mijn nieuwe vriendjes heten bedbugs en ze houden van bloed. Al weken dacht ik, goh wat heb ik toch een hoop muggenbulten. Dinsdag wilde ik mijn bed verschonen, toen mij opeens opviel dat er kleine dingetjes in mijn kussen zaten. Toen ik Veronique, de nanny, erbij riep hoorde ik voor het eerst over mijn nachtelijke bezoekers. De bedbug, oftewel bedluis is een heel vervelende bezoeker. Die zich niet makkelijk laat wegjagen. Ze wonen voornamelijk in en om het bed en houden van het donker. Elke nacht hadden ze dus weer een feestmaal, want wist ik veel ;) Marie heeft al tijden bedbugs in haar slaapkamer, daar wist ik helaas niets van en Veronique ook niet. Dus toen Veronique twee weken geleden een reservematras op mijn kamer neerlegde, afkomstig van Marie haar kamer, waren wij ons van geen kwaad bewust. Tot afgelopen dinsdag. Helaas zaten ze niet alleen in mijn kussen, ook mijn muskietennet en matras zaten vol met de kleine gore rotbeestjes. En velen van hen zagen er lekker volgevreten uit.. Dinsdag is mijn matras op het dakterras neergelegd en daar ligt hij nu nog. In Gambia heb je het fenomeen Gambian Time, wat houdt dat in.. Dat ik drie dagen heb moeten wachten tot er eindelijk spray kwam speciaal voor het verwijderen van Bedbugs. Dan zullen jullie wel denken, dat kan je zelf toch halen? Nee helaas, als dat zo was had ik dinsdag gelijk alles aangepakt! Maar hier in Afrika heb je niet de middeltjes zoals bij ons, hier gaat het met lokale middeltjes die op de Serrakunda markt te krijgen zijn. Oftewel ik had geen idee wat ik hebben moest. Donderdag kwam er iemand op bezoek die Marie even heeft gewezen op haar verantwoordelijkheid voor mij en de kinderen, vrijdag ochtend was het eindelijk tijd om te gaan poetsen! Uiteindelijk hebben Marloes en ik alsnog zelf de spullen aangeschaft na instructies van Marie, maar dat terzijde. Het goedje wat we hebben gebruikt stonk gigantisch en binnen een half uur waren Marloes en ik duizelig en misselijk. Als die beesten daar niet van dood gaan weet ik het ook niet meer. Helaas is mijn matras eigenlijk niet meer te gebruiken, de randen zitten vol met eitjes en op vrijdag waren nog steeds niet alle gore vriendjes dood. Hopelijk kan ik begin deze week een nieuw matras kopen, als het goed is gaat Marie achter geld aan. Maar zoals ik al zei ‘Gambian Time’. In de tussentijd slaap ik al enkele nachten bij Marloes in huis, ik ben enorm blij dat zij dit heeft aangeboden. Want ik heb geen idee waar ik anders naartoe had gemoeten, slapen op een kamer met die vieze diertjes of in de misselijkmakende geur is helaas niet gezond.
Maar deze week heb ik meer gedaan dan jagen op kleine gore beestjes. Donderdag zijn Marloes en ik naar een instelling geweest voor mensen met een beperking. Deze instelling is een stukje bij de bewoonde wereld vandaan en wordt geleid door de Maraboe. Van tevoren werden wij gewaarschuwd dat het heel heftig zou zijn en we moesten de taxichauffeur beloven niet te gaan huilen. Marloes en ik zagen er stiekem wel een beetje tegenop, maar het is ons 100% meegevallen. Ja de bewoners zitten met een ketting aan hun enkel vast. Maar ze krijgen voldoende eten, de voorzieningen zijn prima en elke bewoner heeft een familielid dat voor hen zorgt. De reden dat ze vast zitten is, dat ze anders weglopen of gevaarlijk zijn. Aankomende dinsdag gaan we naar Tanka Tanka, de psychiatrische instelling. Ik ben heel benieuwd wat ik daarvan ga vinden.
Vrijdagavond was het tijd om flink te gaan stappen, reggae partij in Blue Parrot en daarna slaapfeestje bij Marloes. Om 5 uur was het tijd om te gaan slapen, ik heb ervan genoten!
De Gambiaanse winter is ook eindelijk in aantocht, de avonden worden nu toch echt kouder en regelmatig zijn we een vestje nodig. Niet verkeerd als je het mij vraagt, want nu kan ik tenminste slapen zonder me kapot te zweten ;)
Nog een weekje en dan is het kerstvakantie, dat is stiekem wel raar.. Want mijn kerstgevoel is ver te zoeken. Geen flappie, last christmas en andere goed bedoelde kerstmuziek dit jaar. Na de kerstvakantie heb ik nog maar één week bij Second Home, woow wat gaat het hier snel met de tijd. Ik weet nu al dat ik de kinderen enorm ga missen & daarom is het wel erg fijn dat ik nog drie maand in Gambia blijf, zodat ik lekker vaak op bezoek kan komen! Sowieso zou ik er om eerlijk te zijn niet aan moeten denken al terug naar Nederland te moeten. Ik heb het hier gigantisch naar mijn zin en geniet van elke dag.